Εμπρός βήμα ταχύ

Ναι. Όπως καταλάβατε, έχει καιρό να κράξω κάποια καταγγελία. Κουράστηκα. Βαρέθηκα. Μου 'ρθε περίοδος από τους τόνους ανοησίας και ηλιθιότητας που ξέρναγαν οι συμπολίτες μου, σε συμπαθή κατά τ' άλλα blog.

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι ζούμε τη δικτατορία των μετρίων. Αυτός ο μέσος όρος IQ που έχει μάθει να χρησιμοποιεί το ίντερνετ για να βλέπει συνταγές, να μπαίνει στο facebook και να φτιάχνει εμετικά γκρουπ του στυλ “ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ. ΜΕΤΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΣΕΙΡΙΟ ΤΩΡΑ!”. Έμαθαν και τα μπλογκ – δυστυχία μας. Η αρλούμπα του καθένα έγινε η φωνή του Πολίτη, που επειδή δεν είχε βύσμα να εξυπηρετηθεί, έβγαινε και έκραζε όποιον γούσταρε, γνωρίζοντας πως αν το διέθετε, θα είχε γράψει στο αναπαραγωγικό του σύστημα όλους τους υπόλοιπους και θα είχε κάνει τη δουλειά του. Ένα σύμπαν ανόητων που πιστεύουν πως η Ελλάδα σταματάει στους Αρχαίους, πως όλοι οι λαοί -και ειδικά οι Εβραίοι- αγωνίζονται για να μας υποτάξουν, πως πάντα φταίνε όλοι οι υπόλοιποι, εκτός από αυτούς τους ίδιους. Πως έχουν ΜΟΝΟ δικαιώματα και ΟΧΙ υποχρεώσεις.

Είναι άσκοπο. Κάθε φορά αποφασίζω πως είναι ώρα να κάνουμε κάτι ώστε να αλλάξουμε τα πράγματα. Αλλά για κάθε τέτοια φορά, υπάρχει μια καινούρια φορά που πρέπει να τα ξαναλλάξουμε. Ξεχνάμε γιατί θέλουμε να ξεχνάμε, δε φταίνε τα Chemtrails που μας ψεκάζουν τα αεροπλάνα.

Ξέρω πως γίνομαι εμετικά λυρικός και πως όλες οι ανοησίες που έγραψα πιο πάνω έχουν γίνει άπειρες φορές copy paste σε blog στο ίντερνετ. Πως ίσως δε διαφέρω από κανέναν άλλο μέτριο, πως κοιτάω την πάρτη μου και πως η θέληση μου για αλλαγή είναι αντιστρόφως ανάλογη με το τι κάνω για την κάνω πραγματικότητα. Πως βρήκα στα μπλογκ το άλλοθι που έψαχνα για να παρηγορήσω την απραγία μου, τις πουλημένες ψήφους μου, τον φιλοτομαρισμό μου, οτιδήποτε με κάνει να χάνω κάθε στοιχείο της προσωπικότητας μου και να γίνομαι μέρος της μάζας. Του “λαού”. Των “πολιτών”.

Φτου, θα ξεράσω, έλεος, γιατί δε με σταματάτε; Τόση ώρα γράφω παπαριές, φορτώνω τους server της Google με έξτρα bytes που θα περάσουν στη σφαίρα της ανυπαρξίας εν ριπή αερισμού συνεπεία φασολάδας. Δε βαριέσαι, έγραψα, φτάνει τόσο. Back to reality.