Λοιπόν έχουμε πλάκα. Από τη μια θεωρούμε ότι βρήκαμε τη Γη της Ευαγγελίας (όχι της Ευαγγελίας; Ποιας; Α, της Επαγγελίας, οκ. Ποια είναι αυτή η Επαγγελία;) στα blog για να πούμε τον πόνο και την καταγγελία μας και από την άλλη μας πειράζει που κάποιοι άλλοι συμπολίτες μας, κατήγγειλαν άλλους συμπολίτες μας στην Ευφορία (όχι Ευφορία; Πως; Α, Εφορία, σόρρυ) για φοροδιαφυγή. Για να το πούμε χρησιμοποιώντας επιστημονικούς όρους, από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα (Ψαρών'σ;).
Θεωρούμε υποχρέωση του Κράτους να βγει όξω και να μαζέψει λεφτά για να πληρώσει μισθούς, συντάξεις και τόκους από τα δάνεια και αναφαίρετο δικαίωμα μας να του κρυφτούμε για να μη του τα δώσουμε. Θεωρούμε υποχρέωση του Κράτους να διώκει τους φοροφυγάδες και από την άλλη, δικαίωμα μας να γνωρίζουμε ποιοι είναι και να μη τους καταγγέλουμε, στο όνομα μιας αφηρημένης, όσο και αόριστης ιδεολογικής εμμονής κάποιων με τον ορισμό της λέξης “ρουφιανιά”.
Για να το πάμε απλά και να καταλαβαινόμαστε, γιατί δεν έχετε όλοι τη δική μου εφυΐα (αν και μπορεί να έχετε καλύτερη ορθογραφία και σύνταξη, πάω πάσο, δεν έβαλα ακόμα τον διορθωτή στο Word). Αn sto diplan.., ώπα, αν στο διπλανό διαμέρισμα μπει ένας διαρρήκτης και τον αντιληφθούμε, θα καλέσουμε την αστυνομία ή όχι; Κατά πάσα πιθανότητα, ναι. Αν τώρα ο εν λόγω διαρρήκτης, με έναν παράξενο και μυστήριο τρόπο ήταν γνωστός μας το πρωί, σαν Μπάμπης ο υδραυλικός ο οποίος ΔΕΝ κόβει αποδείξεις για να ξεβουλώσει τον απόπατο, θα τον καταγγέλαμε ή όχι; Όχι. Προσέξτε τώρα τι γίνεται. Και στις δυο περιπτώσεις, ο Μπάμπης κλέβει. Και στις δύο περιπτώσεις, ο Μπάμπης κερδίζει. Και στις δύο περιπτώσεις, αποδέκτης της καταγγελίας είναι το Κράτος. Ενώ όμως στην πρώτη περίπτωση, (στην οποία υποτίθεται δε χάνει τίποτα αυτός που θα πάρει τηλέφωνο στο 100), θεωρείται ότι έχει κάνει το σωστό, αντίθετα στη δεύτερη, που θα έχει χάσει και αυτός και οι συμπολίτες του (έστω ένα πλακάκι στο πεζοδρόμιο του κεντρικού δρόμου στο Σιδηρόκαστρο Σερρών) θα θεωρηθεί ρουφιάνος και καταδότης και δοσίλογος και δε ξέρω ΄γω τι άλλο. Δε μοιάζει ολίγον τι άτοπο;
Ας το πάμε και λίγο διαφορετικά. Αν ο διαρρήκτης ΔΕΝ ήταν ο Μπάμπης, μα ένας άλλος, αλλά εμείς τα είχαμε με τον Μπάμπη επειδή έχει Μερτσεντέ κι εμείς το μεσοαστικό Toyota Corolla, θα ήμασταν ρουφιάνοι αν τον δίναμε σαν διαρρήκτη στην αστυνομία; Θα ήμασταν. Πως γίνεται όμως να είσαι ρουφιάνος ΚΑΙ όταν κάνεις κάτι καλό (να βάζεις πλακάκια στο Σιδηρόκαστρο) ΚΑΙ όταν κάνεις το αντίθετο (να τον δίνεις ψεύτικα λόγω της Μερτσεντέ); Εκτός αν ποινικοποιήσουμε γενικώς την καταγγελία σαν όρο και μέσο, οπότε οκ, θα θεωρούμαστε ρουφιάνοι σε οποιαδήποτε περίπτωση.
Λοιπόν, κάντε ένα διάλειμμα να πιείτε έναν χυμό γιατί τα εγκεφαλικά σας κύτταρα θα εκραγούν από την υπερπροσπάθεια και επανέλθετε.
.
.
.
.
.
Οκ; Συνεχίζουμε και τελειώνουμε οσονούπω. Όσο θεωρούμε τους εαυτούς μας ανεξάρτητους από κάθε κοινωνική πρακτική, τόσο το Κράτος θα αποξενώνεται και θα μας πηδ-ΜΠΙΠ-άει (χεχε, ξέφυγα), αλύπητα. Όσο γοητευόμαστε από τις κουλτουριάρικες κορώνες και τα εμφυλιακά σύνδρομα περί ρουφιανιάς και χαφιεδισμού, τόσο θα βρίσκονται πρόθυμοι συμπολίτες μας να μας κλέψουν και τον Φ.Π.Α., και τον Ι.Κ.Α., και τα ένσημα και το βρακί μας άμα λάχει ναούμ. Γιατί ΕΚΕΙ βασίζονται. Στα σύνδρομα κακώς εννοούμενης “αλληλεγύης” μεταξύ πολιτών, που στρέφονται εναντίον του Κράτους, δηλαδή του ίδιου τους του εαυτού. Μερσί μπιέν και φτιάξτε και κανένα δρόμο, έχει γίνει ο κ*λος μου ταψί από το ντάκα ντούκα με τη μηχανή στις τρύπες, έλεος.
Θεωρούμε υποχρέωση του Κράτους να βγει όξω και να μαζέψει λεφτά για να πληρώσει μισθούς, συντάξεις και τόκους από τα δάνεια και αναφαίρετο δικαίωμα μας να του κρυφτούμε για να μη του τα δώσουμε. Θεωρούμε υποχρέωση του Κράτους να διώκει τους φοροφυγάδες και από την άλλη, δικαίωμα μας να γνωρίζουμε ποιοι είναι και να μη τους καταγγέλουμε, στο όνομα μιας αφηρημένης, όσο και αόριστης ιδεολογικής εμμονής κάποιων με τον ορισμό της λέξης “ρουφιανιά”.
Για να το πάμε απλά και να καταλαβαινόμαστε, γιατί δεν έχετε όλοι τη δική μου εφυΐα (αν και μπορεί να έχετε καλύτερη ορθογραφία και σύνταξη, πάω πάσο, δεν έβαλα ακόμα τον διορθωτή στο Word). Αn sto diplan.., ώπα, αν στο διπλανό διαμέρισμα μπει ένας διαρρήκτης και τον αντιληφθούμε, θα καλέσουμε την αστυνομία ή όχι; Κατά πάσα πιθανότητα, ναι. Αν τώρα ο εν λόγω διαρρήκτης, με έναν παράξενο και μυστήριο τρόπο ήταν γνωστός μας το πρωί, σαν Μπάμπης ο υδραυλικός ο οποίος ΔΕΝ κόβει αποδείξεις για να ξεβουλώσει τον απόπατο, θα τον καταγγέλαμε ή όχι; Όχι. Προσέξτε τώρα τι γίνεται. Και στις δυο περιπτώσεις, ο Μπάμπης κλέβει. Και στις δύο περιπτώσεις, ο Μπάμπης κερδίζει. Και στις δύο περιπτώσεις, αποδέκτης της καταγγελίας είναι το Κράτος. Ενώ όμως στην πρώτη περίπτωση, (στην οποία υποτίθεται δε χάνει τίποτα αυτός που θα πάρει τηλέφωνο στο 100), θεωρείται ότι έχει κάνει το σωστό, αντίθετα στη δεύτερη, που θα έχει χάσει και αυτός και οι συμπολίτες του (έστω ένα πλακάκι στο πεζοδρόμιο του κεντρικού δρόμου στο Σιδηρόκαστρο Σερρών) θα θεωρηθεί ρουφιάνος και καταδότης και δοσίλογος και δε ξέρω ΄γω τι άλλο. Δε μοιάζει ολίγον τι άτοπο;
Ας το πάμε και λίγο διαφορετικά. Αν ο διαρρήκτης ΔΕΝ ήταν ο Μπάμπης, μα ένας άλλος, αλλά εμείς τα είχαμε με τον Μπάμπη επειδή έχει Μερτσεντέ κι εμείς το μεσοαστικό Toyota Corolla, θα ήμασταν ρουφιάνοι αν τον δίναμε σαν διαρρήκτη στην αστυνομία; Θα ήμασταν. Πως γίνεται όμως να είσαι ρουφιάνος ΚΑΙ όταν κάνεις κάτι καλό (να βάζεις πλακάκια στο Σιδηρόκαστρο) ΚΑΙ όταν κάνεις το αντίθετο (να τον δίνεις ψεύτικα λόγω της Μερτσεντέ); Εκτός αν ποινικοποιήσουμε γενικώς την καταγγελία σαν όρο και μέσο, οπότε οκ, θα θεωρούμαστε ρουφιάνοι σε οποιαδήποτε περίπτωση.
Λοιπόν, κάντε ένα διάλειμμα να πιείτε έναν χυμό γιατί τα εγκεφαλικά σας κύτταρα θα εκραγούν από την υπερπροσπάθεια και επανέλθετε.
.
.
.
.
.
Οκ; Συνεχίζουμε και τελειώνουμε οσονούπω. Όσο θεωρούμε τους εαυτούς μας ανεξάρτητους από κάθε κοινωνική πρακτική, τόσο το Κράτος θα αποξενώνεται και θα μας πηδ-ΜΠΙΠ-άει (χεχε, ξέφυγα), αλύπητα. Όσο γοητευόμαστε από τις κουλτουριάρικες κορώνες και τα εμφυλιακά σύνδρομα περί ρουφιανιάς και χαφιεδισμού, τόσο θα βρίσκονται πρόθυμοι συμπολίτες μας να μας κλέψουν και τον Φ.Π.Α., και τον Ι.Κ.Α., και τα ένσημα και το βρακί μας άμα λάχει ναούμ. Γιατί ΕΚΕΙ βασίζονται. Στα σύνδρομα κακώς εννοούμενης “αλληλεγύης” μεταξύ πολιτών, που στρέφονται εναντίον του Κράτους, δηλαδή του ίδιου τους του εαυτού. Μερσί μπιέν και φτιάξτε και κανένα δρόμο, έχει γίνει ο κ*λος μου ταψί από το ντάκα ντούκα με τη μηχανή στις τρύπες, έλεος.
Έχουμε πλάκα? Ποιοί όμως? Όταν κάνεις την καταγγελία για το μπαράκι δίπλα στο αστυνομικό τμήμα, που δουλεύει 12 χρόνια χωρίς ταμειακή (ναί ακριβώς, χωρίς ταμειακή) μηχανή και το αυτί ουδενός ιδρώνει, ποιοί έχουμε πλάκα? Να αφήσουμε τις δουλειές μας και να τρέχουμε καταγγέλοντας δεξιά και αριστερά, με την ελπίδα οτι κάποιος θα συγκινηθεί? Θέλει το κράτος έσοδα? Ας βγάλει τους μηχανισμούς ελέγχου παγάνα κάθε βράδυ στις ταβέρνες και τα μπαράκια, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και στην επαρχία. Και άν βρεί ένα στα δέκα μαγαζιά να κόβει απόδειξη, έστω την πρώτη στοιχειώδη, εγώ θα σταθώ να με ........Χώρια που όταν ζητάς τις αποδείξεις της ταμειακής, ο "μαγαζάτορας" ευχαρίστως σε ξεκοιλιάζει. Λοιπόν έτσι γιά αρχή, κάντε μιά βόλτα στη Βοιωτία. Και δεν μιλάω για την Αράχωβα, γιατί εκεί συχνάζουν και μεγαλοδικηγόροι.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμπληρωματικά να αναφέρω "γκρινιάρη" μου οτι 12 χρόνια είναι από την ημέρα που άνοιξε, δηλαδή πήρε (???) άδεια λειτουργίας χωρίς να έχει ταμειακή και μάλιστα είναι ανοικτό από το πρωϊ σαν καφετέρια με τραπεζάκια μέσα-έξω!!! Μεσοτοιχία με το αστυνομικό τμήμα, που ξύνει....γενικώς και όχι μόνο για το συγκεκριμένο γεγονός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλτατε Κηνσο. Θα έπρεπε να ξέρεις ότι η αστυνομία δεν ασχολείται με θέματα φορολογικού ενδιαφέροντος. Και κατά δεύτερον, τους έχει βγάλει παγανιά και ή ξύλο θα τρώγανε σε κανένα νησί ή θα ειδοποιούσε ο ένας μαγαζάτορας τον άλλο και θα βάζαν ψεύτικες αποδείξεις στα τραπέζια, μπας και περισώσουν τίποτα. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι δε μπορείς να τα περιμένεις όλα από το Κράτος, ειδικά όταν αδικείσαι κι εσύ ο ίδιος. Απλά έχουμε παρεξηγήσει την έννοια κοινωνική συνείδηση σ'αυτή τη χώρα και περιμένουμε πάντα τους άλλους να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου,ρε φίλος!Προσυπογράφω(πσσσ...ε;ε;)όσα υποστηρίζεις και θέλω απλώς να επισημάνω ακόμα ένα ισχυρό αντικίνητρο στην πρόθεσή μας να καταγγέλλουμε-με την καλή έννοια-την ατιμωρησία και γενικώς την παράνομη συμπεριφορά του κατά τα άλλα συμπαθούς γείτονος:το γεγονός ότι πάρα πολλοί από εμάς έχουμε αφοδευμένη τη φωλεά μας και υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες,ως αντίποινα, να καταγγελθούμε οι ίδιοι.Για να λέμε και του στραβού το δίκιο,αυτή η έστω ελλειματική, προβληματική δημοκρατία έχει κατοχυρώσει επαρκώς το δικαίωμά μας να καταδεικνύουμε τον διαφθείροντα,τον διεφθαρμένο,τον παρανομούντα,ακόμα κι όταν αυτός είναι το κράτος.Φυσικά η συγκάλυψη και η χρόνια επιλεκτική απονομή δικαιοσύνης αποθαρρύνει.Ε,λοιπόν,αυτή η πόρτα του κουφού πρέπει να σπάσει κάποια στιγμή και εκεί είναι που χρειάζεται να ξυπνήσει η συλλογική συνείδηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ:Άσχετο:Παρακαλούνται οι υποψήφιοι της επαρχίας να σταματήσουν να μας τηλεφωνούν για να "ενημερώσουν ότι κατεβαίνουν στις εκλογές",ειδικά όταν όλο τον υπόλοιπο καιρό τσιγκουνεύονται ακόμα και την καλημέρα τους,ειδάλλως θα τους πάρει ο έκπτωτος άγγελος.
Αυτό που νομίζω ότι δε καταλαβαίνουμε είναι το ότι το κράτος είμαστε εμείς. Δεν είναι κανένας διάολος που προσλάβαμε για να μας κάνει τις δουλειές. Εμείς οργανωθήκαμε σαν κοινωνία πριν κάποιες χιλιάδες χρόνια για να μη μας φάνε τα όρνια. Τώρα πως καταλήξαμε να θεωρούμε εχθρούς τους ίδιους μας τους εαυτούς είναι θέμα φροϋδικής ανάλυσης, αλλά είπαμε να το κάνουμε διαλεκτική λέσχη εδώ μέσα, δε θα βάλουμε και καναπέδες (ή μάλλον.. λες;)
ΑπάντησηΔιαγραφή