Κομπλεξικοί Καλοζωισμένοι Κοπρίτες

Είναι δύσκολο πράγμα να ψάξεις να βρεις επίθετο ή ουσιαστικό για να χαρακτηρίσεις έναν τρομοκράτη, με τρόπο που θα τον πειράξει. Οι λέξεις “κάθαρμα”, “κομπλεξικός”, “εγκληματίας”, “ηλίθιος” ή ο χαρακτηρισμός των πράξεων του σαν “αποτρόπαιες”, “απάνθρωπες”, “αποκρουστικές” κλπ προφανώς και χρησιμοποιούνται μεταξύ τους σαν γαλόνια στρατηγών, που τόσο πολύ θα ήθελαν να είχαν.

Σ' αυτό το σημείο το http://eleoseleoseleos.blogspot.com καινοτομεί, προκρίνοντας την ιδέα της απόδοσης του χαρακτηρισμού “μπάτσος”, που τόσο πολύ λατρεύουν να μισούν. Γιατί “μπάτσος” όμως; Εξηγούμεθα.

1.Φυτρώνει πάντα εκεί που δε τον σπέρνουν.
2.Νομίζει ότι ξέρει τα πάντα, αλλά στην ουσία δε ξέρει τίποτα.
3.Έχει διαβάσει το πρώτο κεφάλαιο από το Κεφάλαιο του Μαρξ και νομίζει ότι διάβασε όλο το Κεφάλαιο του Μαρξ.
4.Θεωρεί τον εαυτό του μέρος της εργατικής τάξης, χωρίς να έχει δουλέψει ούτε μισή ώρα στη ζωή του (μαζί με το διάλειμμα).
5.Νομίζει ότι τον χρειάζεται ο κόσμος, για να τον σώσει από τους κακούς.
6.Ήταν το παιδί της σφαλιάρας στο σχολείο.
7.Προσπαθεί να μιλήσει με δύσκολες λέξεις, αλλά στο τέλος ούτε ο ίδιος καταλαβαίνει τον εαυτό του.
8.Ερεθίζεται στη θέα της στολής.
9.Ερεθίζεται στη θέα των όπλων.
10.Ερεθίζεται όταν τον τσιμπάει σφήκα.
11.Νομίζει ότι όλοι θέλουν το κακό του αλλά δε καταλαβαίνει ότι όλοι θέλουν να μην ασχολείται μαζί τους.
12.Συνήθως, με όσα κάνει, δε καταφέρνει τίποτα.

Γι' αυτούς τους (πολύ σοβαρούς) λόγους, είναι δίκαιο νομίζω, να αρχίσουμε να αποκαλούμε τους τρομοκράτες, οκ, σόρυ, επαναστάτες, μαχητές, power rangers tis aristeras, δεύτερους μπάτσους της ζωής μας. Γιατί αυτοί θέλουν έναν κόσμο χωρίς εξουσία (χρησιμοποιώντας την). Θέλουν έναν κόσμο χωρίς βία (χρησιμοποιώντας την). Θέλουν έναν κόσμο χωρίς χρήμα (καλές και οι ληστείες όμως, χτίζουν σπιτάκια στους Λειψούς). Θέλουν έναν κόσμο χωρίς όπλα (συλλέγοντας τα λες και είναι χαρτάκια της Panini). Θέλουν έναν κόσμο ειρηνικό, ισόνομο, ισότιμο, ισοσκελές τρίγωνο, ανατρέποντας τον παλιό με πόλεμο. Θέλουν να πείσουν με το ζόρι όλο τον κόσμο, ότι αυτοί έχουν δίκιο, λες και είναι εύκολο η κυρία Τασία στον 4ο να αλλάξει μυαλά στα πενήντα της και να ξεφορτωθεί την κάρτα μέλους του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Δεν είναι απλά ουτοπιστές. Δεν είναι απλά κομπλεξικοί. Είναι μπάτσοι. ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ.

ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ

Σήμερα το πρωί δολοφονήθηκε ένας δημοσιογράφος για τον οποίο, ειλικρινά, το μόνο που ήξερα ήταν ότι είχε μια κόντρα με τον Τριανταφυλλόπουλο, ελέω τρωκτικού. Καθώς φαίνεται, είχε σχέση με το τρωκτικό, το blog που μου προσφέρει συνέχεια υλικό για να διατηρώ κι εγώ τον χαρακτήρα του δικού μου. Το ζήτημα όμως δεν είναι εκεί...

Όποιος κι αν ήταν ο λόγος, όποιοι κι αν ήταν οι δολοφόνοι, όποιος και να κρύβεται πίσω από αυτή την δολοφονία, ΠΑΛΙ, μετά από ΛΙΓΕΣ μόνο μέρες θα ξεχαστεί. Είχα γράψει ένα άρθρο πριν από λίγο καιρό ( http://eleoseleoseleos.blogspot.com/2010/05/43.html" ), με αφορμή τη δολοφονία των τριών αθώων στην Μαρφίν. Στο τέλος, το αφιέρωνα σε όλα τα τραγικά περιστατικά που μας κάνανε έξαλλους για μερικές μέρες και μετά τα ξεχνούσαμε. Πριν ένα μήνα, με τον ίδιο ύπουλο τρόπο, έχασε τη ζωή του ένας αστυνομικός, καθώς άνοιξε έναν παγιδευμένο με εκρηκτικά φάκελο. Και το ίδιο σκηνικό, πάλι κλάψαμε, πάλι φωνάξαμε, πάλι ξεχάσαμε. Το ίδιο φοβάμαι ότι θα γίνει και με αυτή την περίπτωση. Πάλι κλαίμε, πάλι φωνάζουμε, ΠΑΛΙ θα ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ.

Το ερώτημα είναι, αυτό θέλουμε; Θα υποκύψουμε πάλι στην δύναμη της ρουτίνας και της καθημερινότητας, που μας απομακρύνει από αυτά που μας δίνουν την αφορμή να αντιδράσουμε; Ήδη τους τελευταίους τρεις μήνες, πέντε οικογένειες θρηνούν ΜΟΝΕΣ τους, για λόγους που ακόμα ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ καταλάβει. Και σας ρωτώ. Αυτό θέλουμε; Ενώ ΕΧΟΥΜΕ τη δύναμη να ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ το γαμημένο το σύστημα, να στείλουμε στον ΔΙΑΟΛΟ όλους αυτούς που κάνουνε το παρτάκι τους πάνω στα κουφάρια μας, εμείς φωνάζουμε για λίγο και μετά ξεχνάμε. Αυτό θέλουμε; Έχουμε βρει την άκρη και το φως στο τούνελ, αλλά συνεχίζουμε να κοιτάμε φοβισμένα, σαν μικρά και τιποτένια ζωάκια, που τους πήραν τη μητέρα τους. ΑΥΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ; Έχουν βρει τον τρόπο να μας κάνουν να θέλουμε να αντιδράσουμε, αλλά να αισθανόμαστε μικροί και μόνοι σ' αυτό τον βούρκο που έχουν φτιάξει και τον ονομάζουν σύστημα και σας ρωτάω πάλι. ΑΥΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ; ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ; Ένα συνεχόμενο κλάμα, μια συνεχόμενη κατάρα σ' αυτούς που μας χαλάνε την σιέστα, ένα συνεχόμενο ΓΙΑΤΙ, σε όλα αυτά που ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ, αρνούμαστε να απαντήσουμε;

Έχουμε ο ένας τον άλλον. Καταφέραμε και τους κάναμε να μας κοιτάξουν, είναι ευκαιρία να τους κάνουμε ΝΑ ΦΟΒΗΘΟΥΝ! Δεν είμαστε μόνοι μας, είμαστε ΜΑΖΙ, όσο κι αν φαντάζουμε μονάχοι μπροστά στην οθόνη ενός υπολογιστή! Να γίνει αυτή η δολοφονία ΣΥΜΒΟΛΟ ΜΑΣ, απαρχή ενός καινούριου συστήματος, που θα φτιάξουμε ΕΜΕΙΣ! Ας ενωθούμε, ας μαζευτούμε, ας συζητήσουμε, δεν έχουμε να φοβηθούμε ΤΙΠΟΤΑ. Αυτοί έχουν να φοβηθούν ΠΟΛΛΑ!

Απευθύνω κάλεσμα σε όλους τους bloggers, σε όλα τα παιδιά, νέους, γέρους που ενδιαφέρονται, να συντονιστούμε και να αρπάξουμε την ευκαιρία, πριν φύγει πάλι. Απευθύνω έκκληση στα blog με τη μεγάλη αναγνωσιμότητα, να συντονίσουν μια τέτοια προσπάθεια. Είναι άδικο ο άνθρωπος που, όπως διαβάζω, ανέδειξε τη δύναμη μας σήμερα, αύριο να ξεχαστεί και να φωνάζουμε πάλι για το επόμενο θύμα μιας δειλής και ύπουλης επίθεσης.

Σωκράτη, δε σε ήξερα. Αναπαύσου εν Ειρήνη και μακάρι να μη σε απογοητεύσουμε πάλι.

http://eleoseleoseleos.blogspot.com

Γκρίνια νο64

Είμαι στην Ελλάδα. Στη χώρα της μιζέριας και της κακομοιριάς. Στη χώρα του “τι κάνεις;” “ας τα λέμε καλά”, “ε, έτσι κι έτσι”, “το παλεύω μωρέ”. Στη χώρα που η γκρίνια για οτιδήποτε στραβό έχει αντικαταστήσει την προσπάθεια για κάτι καλύτερο. Στη χώρα που κάθε έννοια αισιοδοξίας έχει εξοστρακιστεί στο διάολο. ΟΛΟΙ κλαίγονται, ΟΛΟΙ κατηγορούν ΑΛΛΟΥΣ για την κατάντια τους, ΟΛΟΙ παλεύουν ένα άδικο σύστημα που οι ΙΔΙΟΙ έφτιαξαν. Στη χώρα που τα τραγούδια της κουλτούρας της κλαίνε περισσότερο κι από τους ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας. Στη χώρα που για κάποιον ΑΓΝΩΣΤΟ και ΑΝΟΗΤΟ λόγο οι ξένοι θέλουν να καταστρέψουν, στη χώρα που άγνωστα κέντρα αποφάσεων έχουν βαλθεί να αλλοτριώσουν. Στη χώρα που ακόμα και η μεγάλη πολιτική της δύναμη, η Αριστερά, θέλει να παίζει τον ρόλο της κακόμοιρης και της κυνηγημένης, χωρίς ΚΑΝΕΙΣ να μπορεί να καταλάβει το γιατί, 60 χρόνια μετά. Στη χώρα που αντί να χτίσει νέους Παρθενώνες, κλαίει γιατί της κλέψανε τον παλιό. Στη χώρα των απανταχού αδικημένων, στη χώρα των απανταχού ΔΗΘΕΝ κακόμοιρων, χτυπημένων από τη μοίρα και βασανισμένων ανθρώπων. Στη χώρα που αν ένας ΤΟΛΜΗΣΕΙ να κοιτάξει το μέλλον με αισιοδοξία, βρίσκονται ΧΙΛΙΑΔΕΣ άλλοι να τον ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΟΥΝ σε μια πραγματικότητα φτιαγμένη με νούμερα μισθών, συντάξεων και καταγγελιών για απάτες. Στη χώρα που έχει εξυμνήσει με στίχους την πρέζα, την αλητεία και τα βαπόρια από την Περσία. Στη χώρα που έχει ηρωοποιήσει Παλαιοκώστες, Ξηρούς και Σορίν Ματέι και δε ξέρει ποιος είναι ο Παπανικολάου, ο Νανόπουλος και ο Γιουρτσίχιν. Στη χώρα της κλάψας, της μιζέριας, του παράπονου και της γκρίνιας. Στη χώρα που κλαίνε χορεύοντας ζεϊμπέκικα, αντί να γελάνε περήφανα με τσάμικα. Στη χώρα που η περηφάνια χάθηκε και έδωσε τη θέση της στην καχυποψία και στο σκύψιμο του κεφαλιού. Στη χώρα που οι μανάδες μεγάλωσαν τα παιδιά τους πρωθυπουργούς, για να τα καμαρώσουν στο μέλλον ΕΠ.ΟΠ. και δημόσιους υπάλληλους σε Stage. Στη χώρα που γέννησε ΛΕΩΝΙΔΕΣ αλλά έθρεψε ΕΦΙΑΛΤΕΣ. Στη χώρα που κάθε τι καινούργιο συνιστά απειλή, στη χώρα που κάθε αλλαγή για το καλύτερο αμέσως θάβεται στη λάσπη της μετριότητας με κάθε αστεία αφορμή. Στη χώρα που ΚΛΑΨΟΥΡΙΖΟΥΜΕ αλλά ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ. Στη χώρα που η μεγαλύτερη γιορτή της είναι το Πάσχα και ειδικά ο Επιτάφιος ΘΡΗΝΟΣ. Αλλά όχι ρε κουφάλες. ΕΛΕΟΣ. ΞΕΧΝΑΤΕ την ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Γκρίνια νο 63: http://troktiko.blogspot.com/2010/07/k_4395.html

Πέμπτη, 15 Ιουλίου 2010
"Kαταγγελία για Κατάστημα ρούχων στην Θεσσαλονίκη"


"Σημερα πρώτη μέρα των εκπτώσεων πηγα στο καταστημα ρούχων " TERRANOVA" στην Θεσσαλονίκη. Οταν πήγααν στα ανδρικά είδη παρατήρησα οτι δεν ειχαν βάλει στα ρούχα της καινουριες τιμές των...



εκπτώσεων , Αργότερα οταν αποφασισα να πάρω μια μπλούζα ρώτησα ποση εκπτωση γινόταν στην συγκεκριμένη και έλαβα την απάντηση οτι στην συγκεκριμένη δεν γίνεται έκπτωση επειδή ειναι καινούργια. Τα μισά ρουχα ηταν με έκπτωση και τα άλλα μισα με της παλιές τιμές. Αίσχος !!!"


Αίσχος! Ντροπή! Αιδώς Αργείοι! Έλεος! Μας χτυπάνε που μας χτυπάνε ξένα μυστικά κέντρα αποφάσεων, μας προκαλούν που μας προκαλούν οι Τούρκοι και σεις τολμάτε, ΤΟΛΜΑΤΕ ΛΕΩ να μη βάζετε εκπτώσεις ΠΑΝΤΟΥ; ΟΧΙ! Δε θα ανεχτώ άλλα! ΣΗΜΕΡΑ κι όλας ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ τη δεξιά μου παρωνυχίδα που βγήκε ΧΩΡΙΣ να ΡΩΤΗΣΕΙ! ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ το δεξί μου πόδι που ποτέ δεν συγχρονίζεται με το αριστερό και μια το ένα είναι μπροστά και το άλλο πίσω! ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ την απέναντι που πάντα γδύνεται με κλειστές κουρτίνες! Που είναι ο έλεγχος; Που είναι οι μηχανισμοί του κράτους; ΔΝΤ σου λέει μετά.. Αίσχος!!!

Γκρίνια νο62: http://troktiko.blogspot.com/2010/07/blog-post_1113.html

"Πώς να το εξηγήσω στο παιδί μου; (αφού κι εγώ δεν το καταλαβαίνω)"


"Το παιδί μου με ρώτησε σχετικά με την οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Του είπα ότι η Ελλάδα δεν έχει λεφτά, αλλά μεγάλο χρέος και για να μην πτωχεύσουμε πρέπει να ληφθούν μέτρα.
Η απάντηση που έδωσα δεν έφτανε φυσικά και μετά με ρώτησε:
Όταν τα μέτρα λένε να γίνουν περικοπές στους μισθούς που δίνει το δημόσιο, να αυξηθούν οι φόροι που...

πληρώνουν οι Έλληνες, κλπ. καταλαβαίνω ότι έτσι το κράτος μαζεύει λεφτά για να πληρώσει το χρέος. Όταν τα μέτρα λένε η ιδιωτική επιχείρηση να μην δώσει αύξηση στον υπάλληλο, να καταργήσει τον 14ο μισθό, κλπ. πως με αυτό τον τρόπο το ελληνικό κράτος μαζεύει χρήματα;
Θα παρακαλούσα κάποιον που μπορεί, να μου δώσει με απλό και σχηματικό τρόπο μια απάντηση που θα μπορούσα να δώσω σε ένα 7χρονο παιδί. Δυστυχώς οι δικές μου γνώσεις δεν μου επιτρέπουν να κατανοήσω ούτε κι εγώ την όλη κατάσταση."
ANAΓΝΩΣΤΗΣ

Δεν υπάρχει απάντηση, αλλά προτροπή. Στείλε το παιδί σου στην Οξφόρδη! Στο Γέιλ! Στο Τάφτς! Στο Κέμπριτζ! Προς Θεού, ΜΗ το κρατήσεις στην Ελλάδα! Αν είναι 7 χρονών και έχει τέτοιες απορίες και τόσο ωραία διατυπωμένες, στα 18 του θα σε ρωτάει για τη θεωρία των υπερσύμμετρων χορδών του σύμπαντος. Γι' αυτό λοιπόν, ΜΗ το κρατήσεις στην Ελλάδα! Είναι κρίμα!

Έλεος ρε φίλε. Ήθελες να γράψεις κάτι και να φανείς τραγικός και το κατάφερες.Αλλά με λάθος τρόπο. Καταλάβαμε, μας πονάνε τα μέτρα, αλλά όταν επιστρετεύεις 7χρονα για να γίνεις ειδήσεις του STAR, μόνο γέλιο προκαλείς. Α, και αν δε σε έπεισα, η απάντηση για τον παιδί σου εδώ: http://www.express.gr/news/diethnisoz_oikonomia/85466oz_2008101085466.php3

Έλεος...