Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

Γκρίνια νο60

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο μικρός Γιωργάκης. Ένα παιδάκι αδιάφορο γενικά, μέτριο στο σχολείο, κουνέλα σαν τερματοφύλακας στα διαλείμματα, ενώ όταν τους έλεγε η δασκάλα αν θέλουν να παίξουν “γύρω γύρω όλοι”, αυτός την ρώταγε “με τζατζίκι ή χωρίς;”

Το παιδάκι μεγάλωνε, κανένας δε του έδινε σημασία ούτε στο σχολείο, ούτε στο φροντιστήριο, ενώ το κοριτσάκι που του άρεσε τον είχε ταράξει στη χυλόπιτα. Στο λύκειο πια, οι συμμαθητές του τον πειράζανε για τα ενοχλητικά σπυράκια που είχε στο πρόσωπο, ενώ η μάνα του και ο πατέρας του, ακόμα και μπροστά του αναφέρονταν σ' αυτόν στο τρίτο ενικό πρόσωπο( “-Τι θέλει πάλι το μαλακισμένο -Μη με ρωτάς, γιος σου είναι -Γιος μου; που το ξέρω; Σε έχω δει πως κοιτάζεις τον κηπουρό τόσα χρόνια”) και ο Γιωργάκης έκλαιγε και τον έπαιρνε να του μάθει φιλιππινέζικα η νταντά του.

Στις πανελλήνιες δήλωσε πρώτη επιλογή την Αξιωματικών της Αστυνομίας και μετά την Ευελπίδων αλλά επειδή όπως είπαμε ήταν σκράπας, πέρασε Φυτικής Παραγωγής στη Φλώρινα. Ευτυχώς ο μπαμπάς του είχε κάποια κονέ από το κόμμα και τον έφερε με μεταγραφή στην Αθήνα. Εκεί ο Γιωργάκης γνωρίστηκε με σπουδαίους ανθρώπους, όπως τον Μπάμπη, την Μιρέλλα και τον Αριστείδη, όλοι μέλη της αντιεξουσιαστικής ομάδας “Συνωμοσία των Αιματοβαμμένων Αιμορροΐδων” που σαν σκοπό είχε την ανατροπή του συστήματος μέσω του αντάρτικου πόλης και επιβολής μιας αναρχοαυτόνομης κοινωνίας, όπου όλα θα βασίζονταν στον εθελοντισμό των αυτόνομων ολιγομελών κοινωνικών ομάδων στις γειτονιές. Η αλήθεια είναι ότι δε καταλάβαινε και πολλές από αυτές τις λέξεις, αλλά του αρκούσε που κάποιοι τον δεχθήκανε στην παρέα τους. Αυτό που δε του άρεσε ήταν ότι οι πράξεις τους δεν ήταν και πολύ συναρπαστικές. Καμιά αφισοκόλληση με ευφυολογήματα 40 και πλέον χρόνων, καμιά προκήρυξη με κείμενο copy paste από γερμανικά φιλοσοφικά δοκίμια και ισπανικά μανιφέστα, άντε στο τσακίρ κέφι κανένα γκαζάκι σε κανέναν αμάξι κάποιου ταλαίπωρου.

Ήρθε όμως ο καιρός και ο Γιωργάκης γνωρίστηκε με πιο σημαντικά άτομα. Του μίλησαν για εκτεταμένο αντάρτικο πόλης, με στόχους κακούς αστυνομικούς που φταίνε γιατί η μάνα του δε τον πρόσεχε μικρό, καθώς και πολιτικούς που αν και μπορεί να τους στείλει σπίτι τους με την ψήφο του, δεν έπρεπε γιατί η δημοκρατία τους είναι φασισμός και δε πρέπει να περάσει. Έτσι του είπαν, έτσι πίστεψε, γιατί ηλίθιος όπως ήταν, αυτοί που τον στρατολόγησαν βρήκαν στο πρόσωπο του τον ιδανικό μαλάκα. Και έτσι και έγινεεεεε. Ο μικρός Γιωργάκης άρχισε να χαίρεται με τις δολοφονίες αστυνομικών, πολιτικών κλπ, του άρεσε να αναφέρεται στους αστυνομικούς σαν χοιρινά, ενώ ανυπομονούσε να σκοτώσει κι αυτός για πρώτη φορά, για να τον θεωρούν όλοι μεγάλο και σημαντικό (και ειδικά η Μιρέλλα, που αν και δεν έμοιαζε για αριστερή επαναστάτρια λόγω περιττών κιλών, του άρεσε γιατί ήταν η μόνη κοπέλα στην παρέα).

Και ΝΑ! Επιτέλους! Του δόθηκε η εντολή να σκοτώσει! Ο Γιωργάκης πήρε το όπλο του και γάζωσε τον αστυνομικό που του υπέδειξαν! Τι ευτυχία! Ήταν σίγουρος πως την επόμενη μέρα θα ξυπνούσε και όλοι θα τον χειροκροτούσαν, ποιος ξέρει, ίσως του έστελναν και άγαλμα!

Αλλά ΟΧΙ! Συμφορά! Δεν έγινε έτσι! Ξύπνησε στη μέση του ύπνου με τη φιγούρα του ΑΝΘΡΩΠΟΥ που σκότωσε στα μάτια του, ρωτώντας τον “ΓΙΑΤΙ; Γιατί με στέρησες από τα παιδιά μου; Γιατί δε μ' άφησες να γυρίσω σπίτι μου; ΓΙΑΤΙ;” Και ο Γιωργάκης τρόμαξε. Περίμενε να ξημερώσει για να ακούσει ότι είναι ήρωας, ξεπερνώντας έτσι τον εφιάλτη με το χοιρινό το βράδυ! Αλλά πάλι! ΟΧΙ! Άκουγε στις τηλεοράσεις, στα ραδιόφωνα, στις εφημερίδες, στο μετρό, στο λεωφορείο, ΟΛΟ τον κόσμο να τον αποκαλεί ΔΟΛΟΦΟΝΟ! Μα δεν ήταν δολοφόνος ο Γιωργάκης! Όλοι στην παρέα του έλεγαν πως έκανε καλά και μπράβο του αλλά ΟΛΟΙ οι υπόλοιποι τον λέγανε ΔΟΛΟΦΟΝΟ! Όχι! Δεν ήταν! Ήθελε να σώσει τον κόσμο, έτσι του είπαν! Αλλά δε το έκανε! Ο κόσμος συνέχιζε να είναι ο ίδιος, σαδιστικά ΙΔΙΟΣ, αποκρουστικά ΙΔΙΟΣ και η ίδια λέξη να ακούγεται στ' αυτιά του από το πρωί μέχρι το βράδυ: ΕΙΣΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ! ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ!

Έπεται συνέχεια...

9 σχόλια:

  1. pws ta grafeis auta pou ta xereis? Mipws einai proswpika sou viwmata? Eisai kai polu malakas kai epikindunos. Ade sto xwrio sou na pantreuteis kamia katsika. Aniparkte.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κι εσυ ο περιεργος που σχολιασες ανωνυμα -γιατι σιγα μην φανερωνες και την ταυτοτητα σου "ανυπαρκτε") και χαρακτηριζεις κιολας... Ναι σε σενα αναφερομαι που αντι να αντιπαραθεσεις τα επιχειρηματα σου εαν διαφωνεις σε κατι συγκεκριμενο (που σιγα μην εχεις φυσικα) επιλεγεις να υβρεολογεις νομιζοντας οτι κανεις κατι...μμμ... ακομα ενας ιδεολογος του κ*λου λοιπον... ΕΛΕΟΣ! Αντε πισω στον καναπε σου τωρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ο καναπές ειναι πολύ καλύτερος απο κάποιους που τον αφήνουν για να κάνουν μλκς.

    Το πρόβλημα είναι οτι αυτήν την φορά, οπως και κάποιες άλλες, μάλλον δεν είναι οι αντιεξουσιαστές απο πίσω.....

    εχει αγώνα αυτές τις μέρες... Ασφαλιστικό... κάτι πρέπει να κλέψει χρόνο απο τα δελτία... η εθνική μας τελείωσε, κάτι χρειαζόμασταν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμε 24-6-2010, 9.13'μ.μ. δεν ξέρω αν η γραφή με τους Λατινικούς χαρακτήρες, δείχνει διεθνιστική ιδεολογία, το χθεσινό κατόρθωμα όμως είναι εκ προμελέτης δολοφονία.
    Εσύ λοιπόν είσαι παιδί της πόλης, δεν έχεις προσωπικά βιώματα, δεν κατέβηκες από το χωριό, δεν έχεις παντρευτεί κατσίκα, αλλά συμφωνείς, εγκρίνεις και συμμετέχεις, νοερά τουλάχιστον, σε ένα εκ προμελέτης έγκλημα.
    Και διάλεξες αυτό τον δρόμο επειδή πιστεύεις οτι είσαι διαφορετικός, δεν είσαι malakas, ούτε epikindunos, ούτε, το σπουδαιότερο, aniparktos.
    Δεν πρωτοτυπείς πάντως. Την ύπαρξή τους επεδίωκαν να επιβεβαιώσουν με ίδιες πράξεις πολλοί άλλοι πριν από εσένα.
    Στην ιστορία όμως και στην συνείδηση των απλών ανθρώπων, καταγράφηκαν ως απεχθείς φονιάδες.
    Αλλά αυτά προφανώς είναι για σένα ψιλά γράμματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμε 24-6-2010, 11.31 μ.μ.
    Και επειδή κάτι χρειαζόμασταν, αποφασίσαμε να κάνουμε μιά δολοφονική ενέργεια,ανεξάρτητα ποιούς και πόσους θα σκοτώσουμε. Ή μάλλον όσο περισσότερους τόσο περισσότερο θα απασχολούσαμε τα δελτία με αλλότρια.
    Είναι προφανές οτι λόγοι επίδειξης τσαμπουκά, μαγκιάς οτι εδώ είμαστε όσους και αν συλλάβετε, συλλήψεις εσείς, τυφλά χτυπήματα εμείς, είναι σενάρια που δεν υφίστανται.
    Πόσο αρρωστημένη φαντασία μπορεί να έχει κάποιος?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Ανώνυμος 9:13 Το ξέρω ότι τσατίστηκες που σου έκλεψα την κατσίκα, αλλά τι να κάνω. Αφού δεν ήθελε να σε παντρευτεί, δεν είχες λεφτά λέει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Απολαυστικός για ακόμη μία φορά...
    Σε δανείστηκα στα σχόλια :
    http://scepticusbatsicus.blogspot.com/2010/06/blog-post_26.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Xαχα , λες και το'ξερες ! Κοιτάξτε τι γράφουν !

    http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1188690

    Α! Και με'γεια κιόλας , δεν άντεξες κι εσύ και έβαλες λίγο χρωματάκι ε..? :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δε ξέρω τι γίνεται, αλλά κάθε φορά που διαβάζω το indymedia με πιάνει κολικός του νεφρού. Θα 'θελα να ΄ξερα, text generator έχουν και γράφουν τα ίδια πράγματα με διαφορετική σειρά κάθε φορά; Διαγκωνίζονται ποιος θα γράψει το πιο δυσνόητο κείμενο. Δε βαριέσαι, σάμπως τα διαβάζουν νομίζεις;

    Και ναι, είπα να το κάνω λίγο trendy, με είχε πιάσει η ψυχή μου με τόση μαυρίλα :Ρ Θενξ σκέπτικους :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή